เรื่องของฉันที่คนอื่นไม่จำเป็นต้องรู้(ก็ได้)
สัมภาษณ์คนอื่นมาเยอะ
ตั้งแต่วณิพก แม่ค้า ผู้ต้องขัง ดารา ศิลปิน สิบร้อยพันยันรัฐมนตรี
วันนี้ขอเวลาให้ตัวเองบ้าง
ไม่ใช่ไม่มีอะไรทำ
ขอโทษ งานล้นโต๊ะ แต่ตอนนี้อยากเหยียบเบรกสักนิด เลยขอทำตัวให้ว่างสักชั่วโมงหนึ่ง)
ไม่มีธุระอะไร
แค่อยากลองสัมภาษณ์ตัวเอง (บ้าง) ในฐานะ “บุคคลไม่สำคัญของโลก”
สัมภาษณ์เรื่องอะไรดี
สภาพสังคม
เศรษฐกิจ การเมือง?
ดัชนีตลาดหุ้น?
บร๊า......ใครจะไปคุยเรื่องไร้สาระพรรค์นั้น
เอาเรื่องที่คนอื่นไม่จำเป็นต้องรู้ดีกว่า
คิดถึงคนที่เขาไม่อยากอ่านบ้าง เขาจะได้เปิดข้ามๆ ไป
ลองไล่เลียงเรื่องโปรดของฉันดูดีกว่า
เรื่องของฉันคนเดียว
(ไม่เกี่ยวกับใคร คริคริ)
คน
ปู่ย่าตายาย
ขอยกเป็นหมวดหมู่เลยก็แล้วกัน
ปู่เป็นชาวนาอิสาน เป็นผู้ใหญ่บ้าน เจ้าของเรือนไม้สูงที่มีคอกควายอยู่ใต้ถุน
ย่าเป็นช้างเท้าหลังของแท้ เป็นผู้หญิงตัวเล็กบอบบาง พูดน้อย ผมบางๆ รวบมวยไว้ท้ายทอย
ย่าเป็นช้างเท้าหลังของแท้ เป็นผู้หญิงตัวเล็กบอบบาง พูดน้อย ผมบางๆ รวบมวยไว้ท้ายทอย
ตาเป็นเด็กกำพร้า
เป็นเด็กวัด และเป็นทหารผ่านศึก ใจเย็น ใจดี (แต่อย่าให้มีโมโหนะ)
ยายเป็นผู้หญิงอ้วนๆ ขยัน อดทน ทำกับข้าวอร่อย เสียงดัง ปากจัดอีกต่างหาก (ปากว่ามือถึง)
เหลาไม้เรียวเก่งมาก
ฉันรักทุกคน
แม่
ผู้หญิงช่างฝัน ช่างพูด ร่าเริง ขี้สงสาร ขยัน อดทน แต่ขี้บ่นในบางที และขี้ใจน้อยในหลายๆ ครั้ง
ที่เขาว่ากันว่า "ดูนางให้ดูแม่" สงสัยจะใช้กับฉันไม่ได้
พ่อ
ใครๆ ก็ว่าฉันหน้าเหมือนพ่อ
ผู้หญิงช่างฝัน ช่างพูด ร่าเริง ขี้สงสาร ขยัน อดทน แต่ขี้บ่นในบางที และขี้ใจน้อยในหลายๆ ครั้ง
ที่เขาว่ากันว่า "ดูนางให้ดูแม่" สงสัยจะใช้กับฉันไม่ได้
พ่อ
ใครๆ ก็ว่าฉันหน้าเหมือนพ่อ
ซิสเตอร์สุภา
เป็นครูใหญ่ที่โรงเรียนวันทามารีย์
นครสวรรค์ เป็นคนที่ทำให้รู้สึกว่าภาษาอังกฤษไม่น่ากลัว จบ มศ.3 ไปตั้งหลายปี
ไปพบท่านที่ชลบุรี “ว่าไง สบายดีหรือ เรืองพิลาศ” ท่านเรียกชื่อจริงฉันแล้วยิ้มเมตตา
โอ้ ครูผู้ใส่ใจศิษย์โดยแท้
สัตว์
หมาและแมว
กว่าร้อยตัว
ทั้งที่จากไปแล้ว และยังมีชีวิตอยู่
ฉันจำเรื่องของทุกตัวได้
และรักพวกมันทั้งหมด
ต้องขอบคุณที่พวกมันทำให้การมองโลกของฉันเปลี่ยนไป
เติบโตขึ้น ใจกว้างขึ้น และมีความสุขขึ้น
สิ่งของ
เคยบ้าสะสม
ก้อนหิน ลูกแก้ว ใบไม้ ดอกหญ้าแห้ง กระดาษห่อของขวัญ แสตมป์ ตั๋วหนัง
การ์ดภาพหนุ่มเฉลียง หนังสือวัยหวาน การ์ตูนญี่ปุ่น
ภาพจิ๊กซอร์ที่ต่อเอง
การ์ดภาพหนุ่มเฉลียง หนังสือวัยหวาน การ์ตูนญี่ปุ่น
ภาพจิ๊กซอร์ที่ต่อเอง
พอเลี้ยงหมาแมวจอมซน ทุกอย่างเริ่มพัง
น้ำท่วมบ้านครั้งใหญ่ (บางบัวทอง 2554) ทุกอย่างหายไปกับน้ำในพริบตา
ตั้งใจว่าจะไม่สะสมอะไรอีกแล้ว
ตั้งใจว่าจะไม่สะสมอะไรอีกแล้ว
สถานที่
ลานสัก
อุทัยธานี
นึกถึงมิตรภาพและความอบอุ่น
เพื่อนสามคนเดินตากฝนกลางไร่
ใต้ผ้าขาวม้าผืนเดียวกัน แวะกินข้าวใต้แสงตะเกียงที่กระท่อมชาวบ้าน
แล้วร้องเพลงยิ้มกลางสายฝน
เกาะพงัน
เคยไปกับเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง
เขาวาดรูป ฉันเดินเล่น
ตอนนี้
ฉันกลายเป็นคนอื่น (สำหรับเขา) ไปแล้ว
ท่าพระจันทร์
สถานที่ฉันนัดพบใครคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นหน้า
นั่งคุยกันจนดาวสว่างบนฟ้า
แล้วก็กลายมาเป็นคนที่รับรู้เรื่องราวลึกซึ้งในชีวิตฉันมากกว่าใคร
และดูจากสถานการณ์ตอนนี้
ฉันก็น่าจะกลายเป็นคนอื่น (สำหรับเขา) ไปแล้วอีกเช่นกัน
(ฉันคงถนัดมากๆ
ในการเป็น “คนอื่น” ของใครๆ แน่เลย T_T)
อาหาร
ผักและปลา
จริงๆ
กินได้ทุกอย่าง แต่สองอย่างนี้ชอบเป็นพิเศษ ผักเปล่าๆ ก็กินได้ ฉันเป็นคนที่ชอบกินสลัดโดยไม่ใส่น้ำสลัด
มันก็คือกินผักเปล่าๆ นั่นเอง
น้ำพริก
ฉันชอบรสเผ็ด
หนังสือ
ลูกอีสาน (คำพูน บุญทวี)
รักเรื่องนี้ตั้งแต่ตีพิมพ์ในนิตยสารฟ้าเมืองไทย
กามนิต-วาสิฎฐี (เสถียรโกเสฐ-นาคะประทีป)
ปีศาจ (เสนีย์ เสาวพงศ์)
หนังสือชุด บ้านเล็ก ของ ลอร่า อิงกัลส์ ไวล์เดอร์
อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย
ดอกไม้สำหรับมิสซิสแฮริส
ความรื่นรมย์แห่งชีวิต
คืนวันอันแสนงาม (ย่า อิลิโก้ อิลลาเรียน และผม)
นางนวลกับมวลแมว ผู้สอนให้นกบิน
โต๊ะก็คือโต๊ะ
เคยสงสัยว่าใครเป็นคนคิดว่าจะต้องเรียกโต๊ะว่าโต๊ะ
แล้วก็เคยอยากเรียกของอย่างหนึ่ง
ด้วยชื่ออื่น
เจอหนังสือเล่มนี้
ดีใจเหมือนได้พบเพื่อนสนิทที่คิดคล้ายกัน
จินตนาการไม่รู้จบ
หลายครั้งที่ฉันเหมือนเซบาสเตียน ที่มีความปรารถนามากมาย แต่ไม่รู้ว่าอะไรคือความปรารถนาที่แท้จริง
อ้ายเปียด้วน
ชอบฮิวเมอร์ริสต์ และรักอาจารย์อบ ไชยวสุ
การมีโอกาสได้ไปรู้จัก ได้คลุกคลีพูดคุยกับท่านที่บ้าน เป็นโชคดีเรื่องหนึ่งในชีวิตของคนรักภาษาไทยอย่างฉัน
หลายครั้งที่ฉันเหมือนเซบาสเตียน ที่มีความปรารถนามากมาย แต่ไม่รู้ว่าอะไรคือความปรารถนาที่แท้จริง
อ้ายเปียด้วน
ชอบฮิวเมอร์ริสต์ และรักอาจารย์อบ ไชยวสุ
การมีโอกาสได้ไปรู้จัก ได้คลุกคลีพูดคุยกับท่านที่บ้าน เป็นโชคดีเรื่องหนึ่งในชีวิตของคนรักภาษาไทยอย่างฉัน
แผ่นดินนี้เราจอง
ชอบสำนวนแปลของเทศภักดิ์ นิยมเหตุ
หลงเสน่ห์ความชื่อ(แต่ไม่บื้อ)ของเจ้าหนุ่มโทบี้ รักครอบครัวควิมเปอร์ และชอบเด็กแฝดจอมป่วน
มาจากสองฝั่งฟ้า The Joy Luck Club
สามสายใยในเงาอดีต The Bone Settle's Daughter
น้ำหอม
สงสารเกรอนุย แต่รักไม่ลง
เพลง นักร้อง นักดนตรี
เจย์ โชว หรือ โจว เจี๋ยหลุน นักร้องนักดนตรีชาวไต้หวัน
CN Blue กลุ่ม 4 หนุ่มนักดนตรีร็อคแบนด์ชาวเกาหลีใต้ (ถ้ามีลูกชายแบบเด็กๆ
กลุ่มนี้รักตายเลย)
หนัง
Fried Green Tomatos
What's Eating Gilbert Grape
Groundhog Day
When Harry Met Sally
Under the Tuscan Sun
My Left Foot
The Village
The Fifth Element
Fly Away Home
Monster Inc.
Air Bud
Serendipity
Martian Child
Always - Sunset on 3rd Street
Apocalypto
How to train your dragon
Julie & Julia
The Parent's Trap
Nobody Knows
Sophie's Revenge
Il Mare'
Comrades,almost a love story
Be with me
ิThe Book of Eli
Inception
คนภูเขา
มือปืน2-สาละวิน
รักเอย
ตลก 69
ฝันบ้าคาราโอเกะ
และหนังชุดทางโทรทัศน์...
พิภพมัจจุราช
Little House on the prairies บ้านเล็กในป่าใหญ่
Leave it to Beaver หนูน้อยบีเวอร์
..(รสนิยมบ่งบอกวัยกันเลยทีเดียว ^_^)
และอีกมากมาย มากมาย
ต่างประเทศ
พูดยังกะไปมาเยอะ
จริงๆ ไปมาน้อยมากๆ แล้วเผอิญในจำนวนน้อยๆ นั้นก็ค้นพบว่าเป็นบ้านเมืองแบบที่ชอบ
ลี่เจียง
คำคม
Being
Balance
ปกติ
ธรรมดา สมดุล หรือจะใช้คำไหนก็ตาม ชอบ และพยายามทำอยู่ตลอดเวลา ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
แต่พยายามทำ เพราะทำแล้วมีความสุข
Never
give up
งานอดิเรก
ฉันเป็นคนชอบทำงานอดิเรก
มีสิ่งที่อยากทำมากมายจนไม่เคยมีเวลาว่างจริงๆ
คาดว่าตลอดชีวิตก็ยังทำไม่หมด เป็นต้นว่า
คาดว่าตลอดชีวิตก็ยังทำไม่หมด เป็นต้นว่า
วาดรูป
เย็บผ้า
ทำงานประดิษฐ์
เล่นกับหมา
ฟัดกับแมว
ทำงานประดิษฐ์
เล่นกับหมา
ฟัดกับแมว
ทำกับข้าว
เดินเล่น
ฟังเพลง
เขียนเรื่อยเปื่อย
ปลูกต้นไม้
จัดบ้าน
ดูหนัง
อ่านหนังสือ
ต่อจิ๊กซอว์
ฯลฯ
บางครั้งคิดว่า
งานอดิเรกทั้งหมดนี่แหละ คืองานประจำในความงามของชีวิต
ส่วนงานประจำที่ทำทุกวัน
คือความจำเป็นในการดำรงชีวิต
No comments:
Post a Comment