เรื่องหมาๆ ในชีวิต

วันมาฆบูชา
ใครๆ เขาไปทำบุญ
ไอ้เราก็อยากไปทำบุญ แต่ไปไม่ได้ เพราะวันนี้มีภาระต้องทำบ้าน
พูดซะใหญ่โต
จริงๆ คือทำบ้านให้หมาแม่ลูกอ่อน
และที่ว่าบ้าน ก็แค่หาเศษไม้ เศษกระเบื้อง เศษผ้าใบ...ตามแต่จะหาได้ มากั้นคอกให้คุณแม่กับลูกๆ
ทั้งนี้ก็เพื่อให้เกิดความสงบ ทั้งกับครอบครัวแม่ลูกอ่อน และบรรดาหมาโตๆ ทั้งหลาย
ที่เอาแต่วนเวียนวุ่นวายกับหมาน้อย ๆ แปลกหน้า
ไม่รู้หมั่นไส้อะไรกันนักหนา (คงคิดกันว่า มาอีกแล้ว ตัวแย่งข้าวชุดใหม่มาอีกแล้ว)
ทั้งแม่หมา ทั้งคุณพี่ป้าน้าลุงหมาโตๆ เอาแต่เห่าด่ากัน เหน็บแนมกัน กระแนะกระแหนกันทั้งวันทั้งคืน
บางช่วงคงเถียงไม่ทัน เลยหอนสู้กันแทน
จะบ้าตาย...โมโหหมาก็โมโห เกรงใจเพื่อนบ้านก็เกรง

เมื่อวานมีหมาตายอีกตัวก็ยังไม่ทันได้ฝัง (ขนาดจะเศร้ายังไม่มีเวลาเศร้าเลย คิดดูเถอะ)

สรุปว่าวันนี้ทั้งวัน ทั้งกั้นคอกใหม่ ทั้งขุดดินฝังหมา เก็บกวาดห้องแมว
ตกค่ำแทบสลบ
แต่ความวุ่นวายก็สงบลงจนได้ เฮ้ออออออ...
นอนลืมตาปริบๆ ดูพระจันทร์ข้างขึ้นเหนือยอดประดู่
หมู่หมานอนอยู่รอบๆ
นานๆ ก็ผลัดกันลุกขึ้นมาดมๆ คนที่นอนเงียบอยู่บ้าง คงจะสำรวจดูว่าตายหรือยังละสิ

โอ๊ะ ! หมาบ้านสี่ขาไม่มีหน้าตาดูดีแบบนี้หรอก อันนี้ยืมภาพจาก kimballstock.com ต่างหากล่ะ

ลุกขึ้นนั่งนับหมา เมื่อวานจากไปหนึ่งตัว
วันนี้จึงเหลือแค่ 49
(นับแมวคร่าวๆ วันก่อน นับไม่ครบ เพราะมันเอาแต่วิ่งไล่กวดกันไปมา แต่น่าจะเกิน 60 ตัว)
บ้านสี่ขาวันนี้มีแมวหมารวมกันกว่าหนึ่งร้อย
ลำพังอาหารเม็ดหมาแมวเดือนหนึ่งๆ ก็น่าจะตกราวๆ 300-400 กก.
ภาวนาทุกวันว่าอย่าได้มีตัวใดเจ็บป่วยให้ต้องรักษากัน โดยเฉพาะในวันที่เงินเดือนยังไม่ออก
(แต่คำภาวนาก็ไม่ค่อยได้ผล)
แถมภาวนาด้วยว่า อย่าได้มีใครอุตริเอาหมาแมวใส่ถุงหรือตะกร้ามากำนัลที่หน้าบ้านอีก
(ก็ไม่ค่อยได้ผลอีกเช่นกัน)

แม้จะยังคิดถึงบรรดาเพื่อนสี่ขาที่นอนหลับอยู่ใต้ผืนดินบ้านนี้อีกกว่า 50 ตัว
แต่เห็นจะต้องบอกว่า ขอบใจนะที่ล้มหายตายจากกันไปบ้าง
ไม่อย่้างนั้น คนที่จะตายอาจเป็นเราเอง

อันนี้เป็นภาพหมู่หมาที่ระบุสายพันธุ์ต่างๆ
ดูๆ แบบเปรียบเทียบแล้ว เฮ้อ หมาๆ บ้านเรามันช่างไม่มีสกุลกันจริงๆ เลย (แต่ยังไงก็รักนะ)
(ภาพจาก featurepics.com)