ปกติก็รักทุกเพลงของเจย์โชวอยู่แล้ว
แต่เพลงนี้พิเศษ
ชอบที่ใช้เครื่องดนตรีโบราณ เป็นเสียงซอที่ชอบมากๆ
แหม แต่ก็เศร้าซะ
ไปตามเก็บความหมายของถ้อยคำจากที่โน่นนิด ที่นั่นหน่อย
มาปะติดปะต่อเรียบเรียงใหม่ตามอารมณ์ของดนตรีที่ได้ยิน
ไว้เรียนภาษาจีนได้ตามที่ตั้งใจไว้ จะมาแปลเองใหม่อีกครั้ง
"สายลมตะวันออก"
ดื่มให้กับความโศกเศร้าแห่งการจากลา
ความเหงารวยรินอยู่ริมหน้าต่าง
ฉันยืนอยู่หลังบานประตู
เสแสร้งว่าเธอยังไม่จากไป
เรื่องราวเดิมๆ วนเวียนมาอีกครั้ง
จันทร์เต็มดวงดูเงียบเหงาเดียวดาย
เปลวเทียนวูบไหวราวตัดพ้อ
จอกสุราพเนจรข้ามขอบฟ้าและคืนวัน
ฉันไม่อาจฝืนดื่มเมื่อเธอจากไป
รสชาติสุราพลิกฟื้นความทรงจำ
ดึงความคุ้นเคยเก่าๆ กลับมา
สายน้ำไหลไปไม่หวนกลับ
จะรั้งกาลเวลาคืนมาอย่างไร
ดอกไม้เติบโตผลิบานเพียงครั้ง
แต่ฉันก็พลั้งพลาดไปแล้ว
ใครหนอบรรเลงเพลงพิณ
ท่วงทำนองร้าวรานแห่งสายลมตะวันออก
ผนังผุกร่อนหลุดลอกไปตามกาลเวลา
ฉันมองเห็นวันเวลาเยาว์วัย
คืนวันที่เราต่างยังไร้เดียงสาต่อชีวิต
จวบจนวันนี้ เสียงพิณอ่อนหวานวังเวง
เธอไม่เคยรับรู้ว่าฉันยังรอคอย
ใครหนอบรรเลงเพลงพิณ
ท่วงทำนองร้าวรานแห่งสายลมตะวันออก
ใบเมเปิลเปลี่ยนสีราวกับตอนจบของนิทาน
ถนนสายเก่านอกรั้วไม้ไผ่นั้น ฉันเคยเดินจูงมือเธอ
ควันฟางลอยเอื่อยอ้างว้าง
ผืนหญ้ารกร้างในหมอกควัน
ยามนี้เราจากกันไกล
เงียบงันไร้แม้คำร่ำลา
ชอบที่ใช้เครื่องดนตรีโบราณ เป็นเสียงซอที่ชอบมากๆ
แหม แต่ก็เศร้าซะ
ไปตามเก็บความหมายของถ้อยคำจากที่โน่นนิด ที่นั่นหน่อย
มาปะติดปะต่อเรียบเรียงใหม่ตามอารมณ์ของดนตรีที่ได้ยิน
ไว้เรียนภาษาจีนได้ตามที่ตั้งใจไว้ จะมาแปลเองใหม่อีกครั้ง
"สายลมตะวันออก"
ดื่มให้กับความโศกเศร้าแห่งการจากลา
ความเหงารวยรินอยู่ริมหน้าต่าง
ฉันยืนอยู่หลังบานประตู
เสแสร้งว่าเธอยังไม่จากไป
เรื่องราวเดิมๆ วนเวียนมาอีกครั้ง
จันทร์เต็มดวงดูเงียบเหงาเดียวดาย
เปลวเทียนวูบไหวราวตัดพ้อ
จอกสุราพเนจรข้ามขอบฟ้าและคืนวัน
ฉันไม่อาจฝืนดื่มเมื่อเธอจากไป
รสชาติสุราพลิกฟื้นความทรงจำ
ดึงความคุ้นเคยเก่าๆ กลับมา
สายน้ำไหลไปไม่หวนกลับ
จะรั้งกาลเวลาคืนมาอย่างไร
ดอกไม้เติบโตผลิบานเพียงครั้ง
แต่ฉันก็พลั้งพลาดไปแล้ว
ใครหนอบรรเลงเพลงพิณ
ท่วงทำนองร้าวรานแห่งสายลมตะวันออก
ผนังผุกร่อนหลุดลอกไปตามกาลเวลา
ฉันมองเห็นวันเวลาเยาว์วัย
คืนวันที่เราต่างยังไร้เดียงสาต่อชีวิต
จวบจนวันนี้ เสียงพิณอ่อนหวานวังเวง
เธอไม่เคยรับรู้ว่าฉันยังรอคอย
ใครหนอบรรเลงเพลงพิณ
ท่วงทำนองร้าวรานแห่งสายลมตะวันออก
ใบเมเปิลเปลี่ยนสีราวกับตอนจบของนิทาน
ถนนสายเก่านอกรั้วไม้ไผ่นั้น ฉันเคยเดินจูงมือเธอ
ควันฟางลอยเอื่อยอ้างว้าง
ผืนหญ้ารกร้างในหมอกควัน
ยามนี้เราจากกันไกล
เงียบงันไร้แม้คำร่ำลา
No comments:
Post a Comment