ตั้งใจว่าจะไปเป็นหนึ่งในจุดเล็กๆ สีเหลืองที่หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม
ตั้งนาฬิกาปลุกแต่เช้ามืด
อาบน้ำสระผม สวมเสื้อสีเหลืองตัวเก่า ตัวเดียวที่ได้มาในปี 2549
....
แต่ด้วยเหตุบางประการทำให้ไม่ไ่ด้ไป
ได้แต่นั่งปาดน้ำตาหน้าจอโทรทัศน์
ตั้งแต่ภาพแรกที่เห็นพระพักตร์ท่านเสด็จพระราชดำเนินจากโรงพยาบาลศิริราช
ได้เอ่ยคำถวายสัตย์ปฏิญาณไปพร้อมกับกองทหารรักษาพระองค์
ได้ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี
ได้ร้องเพลงสดุดีมหาราชา
ได้พนมมือสวดมนต์ให้พระองค์ท่าน
ได้ตะโกน "ทรงพระเจริญ" ลั่นบ้านจนเสียงแหบ
ใจนึกขอบคุณเพื่อนๆ ชาวไทยทุกคนที่ตั้งใจไปที่นั่น
เหมือนเป็นตัวแทนของพวกเราอีกหลายคนที่อยากไป แต่ไปไม่ได้
ให้พระองค์ท่านได้ทอดพระเนตรเห็น
ว่าดวงใจนับล้านๆ ดวงของลูกหลานไทย
ยังจงรักภักดีต่อพระองค์ท่านเสมอ
......
ตอนกลางคืนเดินกะโผลกกะเผลกออกไปซื้อข้าวที่ตลาดบางใหญ่
แม่ค้ายังคุยกันถึงในหลวงและพระราชพิธีด้วยความสุข
คุยเพลินจนไม่เป็นอันขายของ
เราก็ยืนฟังด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ
รอจนแม่ค้าคุยจบ (จริงๆ คงยังไม่จบ แต่เผอิญหันมาเห็นลูกค้ายืนยิ้มอยู่หน้าร้าน)
อ้าว ตายจริง ไม่ทันมองจ้ะ มัวแต่ปลื้ม...แม่ค้าบอกอายๆ
ไม่เป็นไรจ้ะ...เราตอบ รู้สึกไม่เป็นไรจริงๆ แม้จะเจ็บขา
เป็นอีกหนึ่งวันที่มีความสุขใจเหลือเกิน
King of Kings
บทเพลงรักแห่งแผ่นดิน
ในหลวงของแผ่นดิน
ในหลวงในดวงใจ
No comments:
Post a Comment